به عبارت ساده، اینترنت اشیا محیطی از دستگاه های متصل به هم است که از اینترنت برای به اشتراک گذاری داده ها استفاده می کند و تقریباً هر دستگاهی که اکنون فکر می کنید، می تواند به آن متصل شود. فناوری‌های اینترنت اشیا شامل پلتفرم‌های فعال ابری و پروتکل‌های ارتباطی متعدد و ..... هستند، که بر روی سخت‌افزارهای مختلف مانند تلفن های همراه، حسگرهای حرکتی، خودروها و لوازم خانگی هوشمند و موارد دیگر اجرا میشوند. اما اینها چیزهایی هستند که هم اکنون در اختیار ماست، دستگاه های قدیمی تر اینترنت اشیا متفاوت بودند.
با ما برای دیدن جدول زمانی اینترنت اشیا همراه شوید.
سال 1982
دانشجویان دانشگاه کارنگی ملون میکرو سوئیچ هایی را به دستگاه فروش کوکاکولا متصل کردند، که بطری های نوشابه ای که در هر ردیف باقی مانده بود را میشمرد، و همچنین مدت زمانی که هر نوشابه در دستگاه بود را نیز حساب میکرد. اگر بطری ها زمان زیادی در دستگاه مانده بودند به آن ها برچسب "سرد" زده میشد . بنابراین متوجه میشدند که کدام نوشابه به اندازه ی کافی خنک است.
سال 1989
Tim Berners-Lee وب جهانی را پیشنهاد کرد ) همان اینترنتی که ما می شناسیم(. این شبکه به عنوان یک بسته سوئیچینگ شبکه آغاز به کار کرده و در حال رشد و توسعه بود. علاوه بر این، یک سیستم موقعیت‌یابی جهانی برای استفاده تجاری در دسترس قرار گرفت، ماهواره های دولتی مکمل ماهواره‌های خصوصی شد و آینده ی اینترنت اشیا را با ارتباطات اولیه فراهم کرد.
از آن روز به بعد مخترعان این فرصت را پیدا کردند تا دستگاه های متصل به هم را به راحتی توسعه دهند.
سال 1990
در نمایشگاه سالانه ای که توسط UBM برگزار می شد، جان رامکی یک توستر متصل به اینترنت را معرفی کرد. این توستر اولین دستگاه اینترنت اشیا در نظر گرفته شده است که از طریق پروتکل TCP/IP به کامپیوتر وصل شد.
سال 1993
XCoffee در آزمایشگاه کامپیوتر دانشگاه کمبریج ساخته شده است. دو دانشجو که در آزمایشگاه کار می‌کردند تصمیم گرفتند دوربینی روبه روی ظرف قهوه وصل کنند که توسط یک برنامه از سرور کنترل می شد،
این وب کم سه بار در دقیقه از ظرف قهوه عکس می گرفت و تصاویر را به رایانه های محلی ارسال می کرد تا همه افراد ببینند که قهوه در ظرف وجود دارد یا خیر..
سال 1994
استیو مان یک دوربین پوشیدنی متصل به اینترنت ایجاد کرد.این دوربین پوشیدنی تصاویر گرفته شده را از طریق اینترنت به کامپیوتر منتقل می کرد.
سال 1998
رونمایی از IPv6 . این یک افزونه عالی برای شبکه IoT بود . تا سال 1998 تصور شبکه های گسترده اینترنت اشیا دشوار بود زیرا آدرس های IP کافی برای ثبت همه دستگاه های متصل وجود نداشت.
سال 1999
سال 1999 پررونق ترین سال برای فناوری بود و ما بیشتر به آن توجه خواهیم کرد. یکی از دلایل این است که در این سال اصطلاح "اینترنت اشیا" مفهوم واقعی پیدا کرد.
کوین اشتون اصطلاح «اینترنت اشیا» را معرفی کرد. کوین تکنولوژی IoT را به عنوان یک فناوری جدید که توسط آن می توان دستگاه های مختلف را به هم متصل کرد، معرفی کرد.او در ارائه خود برای Procter and Gamble از این اصطلاح استفاده کرده بود و اکنون تمام دنیا از آن استفاده می کنند. در آن زمان این ایده گاهی اوقات "اینترنت نهفته" نامیده می شد که به طور دقیق آن را توصیف نمی کرد. در این ارائه، کوین ایده های RFID و اینترنت را به هم مرتبط کرد که به دلیل نوآوری آن شنوندگان را بسیار تحت تاثیر قرار داد.
سال 2000
ال‌جی اولین یخچال مجهز به اینترنت در جهان( DIOS) را معرفی کرد - . یخچال و فریزر مجهز به اینترنت اشیا مورد استقبال بازار مصرف کننده قرار نگرفت(به علت قیمت بالای آن) و تولید آن متوقف شد اما تکنولوژی این یخچال تبدیل به یک الگوی رفتاری شد و اکنون تاریخ توسعه اینترنت اشیا بدون آن کامل نیست.
سال 2004
اصطلاح "اینترنت اشیا" رایج شد. ناشران، روزنامه ها و مجلات بزرگ شروع به اشاره بهIoT در مقالات خود کردند.
علاوه بر مجلات الکترونیکی، اصطلاح «اینترنت اشیا» در عناوین کتاب ها نیز ظاهر شد.
RFID محبوبیت پیدا کرد. والمارت تا سال 2005 از 100 تامین کننده برتر خود خواست که برچسب های RFID را روی کیس ها و پالت ها قرار دهند. والمارت می خواست بارکدها را با کدهای EPC مبتنی بر RFID جایگزین کند و معتقد بود که مدیریت زنجیره تامین را بهبود می بخشد. تامین‌کنندگان از این الزامات راضی نبودند، زیرا برچسب‌های EPC گران بودند و به نظر می‌رسید که هیچ مزیتی ندارند. والمارت به نوبه خود پیشنهاد داد تا اطلاعات نقطات فروش را در اختیار تامین کنندگان قرار دهند. در نتیجه، والمارت دزدی کالا و نیاز سالانه نیروی کار خود را کاهش داد. اکنون EPC یکی از استانداردهای جهانی است که میلیاردها "شی" را در سراسر جهان به هم متصل می کند.
سال 2005
نابازتگ ظاهر می شود. دستگاه متصل به اینترنت Nabaztag یک ربات کوچک برای استفاده مصرف کنندگان بود که برای اتصال به شبکه های WiFi، جمع آوری گزارش های آب و هوا، اخبار و تغییرات بازار سهام و خواندن آنها با صدای بلند برای مالک ساخته شده بود. این دستگاه محیطی به شکل خرگوش به دنیا نشان داد که چگونه می توان اینترنت اشیا را به آرامی در زندگی روزمره وارد کرد. Nabaztag در طول تاریخ خود سه بار به روز شد و در سال 2015 سرورها و خدمات مشتریان آن به دلیل عدم توانایی در پیشرفت تکنولوژی لغو شد.
سال 2008
اولین کنفرانس بین المللی اینترنت اشیا در سال 2008 برگزار شد. این رویداد اولین کنفرانس در نوع خود بود و در زوریخ سوئیس برگزار شد. موضوعات توسعه اینترنت اشیا، بومی سازی در لحظه و شبکه های حسگر را پوشش می داد. حدود 250 نویسنده از 23 کشور، مقالات بررسی اینترنت اشیا خود را ارسال کردند.
سال 2008 به دلیل رونق دستگاه های متصل، زمان تولد واقعی اینترنت اشیا در نظر گرفته می شود. قبلاً پیش‌بینی میشد که تعداد دستگاه‌های مجهز به اینترنت اشیا از جمعیت انسانی بیشتر باشد.
سال 2010
چین اینترنت اشیا را به عنوان صنعت کلیدی انتخاب کرد. ون جیابائو، نخست وزیر چین، خواستار مقابلع با بحران مالی و دیگر مسائل حساس کشور بود. او پس از صحبت با محققی که در خارج از کشورش تحصیل می کرد، تصمیم گرفت به اینترنت اشیا توجه بیشتری کند. ون اینترنت اشیا را یک فناوری عالی برای پیاده سازی در صنایع استراتژیک برتر می دانست. ایده مدیریت از راه دور و شناسایی اشیاء مختلف برای توسعه زیرساخت ها و خدمات کشور عالی به نظر می رسید. این اولین باری بود که اینترنت اشیا در سطح دولتی به رسمیت شناخته شد.
شرکت Nest شروع به تولید لوازم خانگی هوشمند کرد. مهندسان سابق اپل به استارتاپی پیوستند که از ایده ی این که که ترموستات ها نیازهای بازار را برآورده نمی کنند، به وجود آمده بود. اولین محصول یک ترموستات یادگیری Nest بود که می‌توانست عادات کاربران را بیاموزد و در نتیجه برنامه گرمایش را بهینه کند. این اولین ترموستات اینترنت اشیا در جهان بود که با یادگیری ماشینی کار می کرد.
سال 2011
روز جهانی IPv6 . این رویداد توسط فیس بوک، گوگل، یاهو، فناوری های آکامای و شبکه های لایم لایت سازماندهی شده بود. ایده اصلی این رویداد ایجاد انگیزه در ارائه دهندگان اینترنت، شرکت های میزبانی وب و موارد مشابه در سراسر صنعت بود تا برای انتقال از IPv4 به IPv6 زمانی که فضای IPv4 تمام شود، آماده شوند. بیش از 400 شرکت کننده، از جمله موتورهای جستجو، شبکه های اجتماعی و توزیع محتوا، به این آزمایش پیوستند.
سال 2013
گوگل از عینک هوشمند خود رونمایی کرد. عینک گوگل دستگاهی بود که بر روی سر نصب می شد و متناسب با شکل عینک بود. این نمایشگر دارای قابلیت نمایش اطلاعات به صورت هندزفری و یک ماژول تشخیص صدای زبان طبیعی برای اتصال به اینترنت از طریق دستورات گفتاری بود.
سال 2014
انتشار گسترده دستگاه‌های متصل به اینترنت برای مصرف‌کنندگان از سال 2014 شروع می‌شود. تعداد استارت‌آپ‌های فناوری و شرکت‌های فناوری به طور مداوم در حال رشد هستند و بازار را با سخت‌افزار و نرم‌افزار هوشمند بیشتری تغذیه می‌کنند.
اولین شهر هوشمند
دوبلین اولین شهر اینترنت اشیا بود،که از دستگاه های اینترنت اشیا برای بهبود عملکرد شهر استفاده می کرد. برخی از این پیشرفت ها شامل یک استادیوم جدید کربنی، صدها سطل زباله هوشمند، سنسورهای نظارت بر سیل و سنسورهای نظارت بر صدای شهر است. با این ابتکار، دوبلین همچنین به دنبال الهام بخشیدن به نوآوری فناوری و کارآفرینی در شهر خود برای رشد مداوم بود.
سال 2017
اینترنت اشیا در زمینه نظامی به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. در سال 2017، آزمایشگاه تحقیقاتی ارتش ایالات متحده اتحادی را برای پیشبرد تحقیقات در فناوری های اینترنت اشیا در عملیات ارتش ایجاد کرد.
سال 2018
اینترنت اشیا وارد صنعت سلامت و بیمه سلامت می شود. این فناوری به متخصصان اجازه می دهد تا به داده های بیمار دسترسی داشته باشند. همچنین کیفیت تجهیزات پزشکی پوشیدنی را بهبود بخشیده است.
سال 2019
مهمترین ترند های 2019 کهدر کنار اینترنت اشیا و سیستم های هوشمند اهمیت به شدت بالایی را پیدا کرده اند.
داده های بزرگ و هوش مصنوعی
شبکه متصل ابری
همزاد دیجیتال
5G
نوآوری در سنسورها
سال 2020
بر اساس تحلیل‌های استارتاپ گرین‌اج، علیرغم همه‌گیری مداوم کووید-19 و کاهش 5 درصدی تولید ناخالص داخلی جهانی در سال 2020، بازار اینترنت اشیا در سال 2020 رشد کرد (هم از نظر دلار هزینه شده و هم از نظر تعداد کل اتصالات دستگاه ها).