سال 2021 در حال پایان است ...اینترنت اشیا در چه وضعی است؟
بازار اینترنت اشیا در 15 سال گذشته در حال رشد بوده است. و اکنون که به اینجا رسیده ایم، این صنعت در مسیری کاملاً متفاوت با مسیری که یک دهه و نیم پیش پیش‌بینی شده بود، در حال تکامل است…
بیش از 75 درصد پروژه‌های اینترنت اشیاء عمدتاً در مرحله اثبات مفهوم شکست می‌خورند .بنابراین، موانع اصلی پذیرش اینترنت اشیا که مانع از درک این صنعت از هیاهوی اواسط دهه 2000 می شود، چیست و صنعت چگونه باید با آنها سازگار شود؟
در بازار اینترنت اشیا چه می گذرد؟
1) تکه تکه شدن بیش از حد
2) همه چیز با سخت افزار شروع می شود
3) اندازه مهم است
4) عامل انسانی
5) کهنگی ضمنی
6) امنیت حریم خصوصی را شکست می دهد
7) کووید و آینده
پراکندگی بیش از حد
پراکندگی بازار اینترنت اشیا احتمالاً مهمترین مانع برای دستیابی به 50 میلیارد دستگاهاست. اینترنت اشیاء قدرت ایجاد انقلاب در شهرها، کشاورزی، تصفیه آب، مدیریت محیط زیست، ، تدارکات، سلامت... را دارد.وقتی از داستان های موفقیت اینترنت اشیا صحبت می کنیم، به جای اشاره به کشورهای برجسته، در مورد پروژه های مقیاس بزرگ صحبت می کنیم.
این دامنه گسترده ممکن است خوب به نظر برسد، اما وجود بخش های بسیار زیاد در بخش اینترنت اشیا، تعیین محدودیت های بازار را دشوار می کند. مطمئناً، تنوع گزینه های ارتباطی، از سنسور ها گرفته تا پلتفرم های ابری، رقابت را به بازار می آورد.
با این حال، به دلیل مشکلاتی که در شراکت به وجود می آید، لایه بزرگی از پیچیدگی را به هر راه حل نهایی اضافه می کند.
همه چیز با سخت افزار شروع می شود
از زمان پیدایش اصطلاح اینترنت اشیا، نیمی از این مفهوم که "اشیا" بوده، نادیده گرفته شده است. علیرغم اینکه سخت‌افزار اینترنت اشیا در ۹۵ درصد موارد باعث درآمد است، بسیاری اهمیت آن را در زنجیره اینترنت اشیا نادیده می‌گیرند. بسیاری بر این باورند که ارزش واقعی اینترنت اشیا در داده ها است، اما به راحتی این واقعیت را نادیده می گیرند که بیش از 80 درصد از این داده ها در خود دستگاه ها پردازش می شود. دقت سخت‌افزار هایی مانند سنسورها، عاملی حیاتی در برنامه‌های اینترنت اشیا است، و کم‌ارزش‌بودن آن دلیلی کلیدی برای سقوط بسیاری از پروژه‌های اینترنت اشیا در چند مانع اولیه است .
پروژه های شهر هوشمند سخت افزار پیشرفته ای را در فرآیندهای خود ادغام کرده اند. به عنوان مثال، قرار دادن سنسور CO2 در هر چراغ خیابان با کمترین قیمت ممکن، باعث افزایش استفاده از این دستگاه ها میشود و همچنین توانایی های ایستگاه‌های هواشناسی شهر را بهبود میبخشند.
اهمیت اندازه
کمتر از 12٪ از پروژه های اینترنت اشیا را می توان "بزرگ" طبقه بندی کرد. قریب به اتفاق آن ها هنوز در مرحله اثبات مفهوم هستند. به گفته شرکت تحلیلی GSMA، 95 درصد از شرکت‌هایی که از اینترنت اشیا استفاده میکنند، SME هستند، که علت آن فرآیند تصمیم‌گیری راحت تر نسبت به سازمان‌های بزرگ‌تر است. با این وجود ، SME ها اغلب به دلیل عدم توجیه تجاری و بازگشت سرمایه پروژه با راه حل های IoT مبارزه می کنند.
با این حال، پروژه های اینترنت اشیا باید انگیزه هایی فراتر از صرفه جویی در هزینه های مستقیم داشته باشند. به عنوان مثال اینترنت اشیا می تواند با مقررات زیست محیطی برای اطمینان از عملکرد مناسب سیستم های مدیریت در یک کسب و کار منطبق شود. صرفه جویی در پول یکی از محرک های پیاده سازی IoT است، اما به هیچ وجه تنها دلیل سرمایه گذاری در این فناوری نیست.
عامل انسانی
عموما در پروژه های اینترنت اشیا نیاز به همکاری زیادی حس میشود. اجزای مختلف، که یک پروژه کامل را تشکیل می دهند به قدری پیچیده هستند که تسلط یک شرکت به همه آنها دشوار است، و این بدون درگیر کردن همه مؤلفه های هوشمند بازار که می خواهید راه حل را برای آنها اعمال کنید ممکن نیست. به بیان ساده تر، ما اغلب می بینیم که شرکت های فناوری راه حل های کاملی را در کشاورزی هوشمند بدون دانش کلیدی از کشاورزی ارائه می دهند. این یک شکاف بین ارائه دهندگان راه حل ارائه دهنده ابزار و کاربران نهایی ایجاد می کند.
نیاز به همکاری بیشتر، چالش های بیشتری را به توسعه پروژه اضافه می کند، مانند تعامل افراد از شرکت های مختلف و فرهنگ های مختلف شرکتی. این موارد محاسبه هزینه کل برای کاربر نهایی عملیات را دشوار می‌کند. در نهایت، این امر بسیاری را از ساختن سیستم‌های پیچیده دور می‌کند و امکانات اینترنت اشیا را بیشتر محدود می‌کند.
با این حال، شاید بزرگترین مانع عامل انسانی برای پذیرش اینترنت اشیا، فرصت برای تغییر باشد. مخالفت با فرآیندهای جدید شاید مانعی باشد که در چند سال اخیر بیشترین رشد را داشته است. سازمان ها از افرادی تشکیل شده اند که روح یک شرکت را شکل می دهند. سنجش فرآیندها به بهبود کسب و کار کمک می کند، اما تیم های مدیریتی نگران هستند زیرا استفاده از این تکنولوژی مشکلاتی را آشکار می کند که آنها یا نمی توانند یا مایل به انجام و رو به رو شدن با آن نیستند.
کهنگی ضمنی
شاید این وقفه های مدیریتی آنقدر که به نظر می رسد نابجا نباشند. همانطور که فناوری اینترنت اشیا در حال تکامل است، بسیاری تصور می کنند که بلوغ دستگاه ها، به این معنی است که سخت افزار هر دو سال یکبار نیاز به تعویض دارد.
انطباق و تکامل لازم فناوری با آخرین پیشرفت‌ها باعث میشود مناقصه‌ها به دلیل نیاز به تعویض و تجدید نسبت به قیمت حساس تر شوند. آیا این باید یک مانع باشد؟ از نظر مالی، قابل درک است، اما برخی از "بدترین سناریوها" در مورد سرعت منسوخ شدن فناوری منطقی نیست.
تقابل امنیت و حریم خصوصی
فناوری و امنیت اطلاعات، مهم هستند. اما در برنامه ریزی پروژه حیاتی نیستند. فقدان اولویت بندی امنیت در مرحله اثبات مفهوم، جوی از ریا کاری را ایجاد می کند که در آن شرکت ها به طور همزمان ادعا می کنند امنیت یکی از نگرانی های اصلی آن ها است در حالی که در تخصیص بودجه مناسب برای انتقال امن داده ها بین دستگاه ها و کلود ناتوان هستند..
کووید و آینده
امروزه هیچ مسئله ای بدون اشاره به کویید جلو نمیرود!
بسیاری از تغییراتی که در سال گذشته شاهد آن بودیم ، برای سال های آینده تأثیر عمیقی بر جهان خواهند داشت و بخش اینترنت اشیا هم دستخوش این تغییرات خواهد شد. روزکاری به ویژه در اتوماسیون فرآیند و کنترل از راه دور دارایی های تولیدی، روند دیجیتالی شدن را تسریع می کند. هنگامی که صنایع دیجیتالی شده و به هم متصل می شوند، فکر کردن به سناریویی که در آن به شرایط قبل از اینترنت اشیا بازگردند، سخت است.
بنابراین، اینترنت اشیاء با موانع متعددی روبرو است، اما همچنین ثابت شده است که یکی از پرطرفدارترین فناوری های دوران کویید است زیرا صنایع به دنبال حرکت به سمت فرآیند های فعال تر دیجیتال هستند.
پیش بینی ما برای آینده؟
اینترنت اشیا باید به سمت یک مدل کسب و کار حرکت کند که به جای تمرکز بر یک حوزه خاص، راه حل های جامع اینترنت اشیا را در اولویت قرار دهد. پس از پاندمی، این بخش باید از ارائه دهندگان سخت افزار و نرم افزار فاصله بگیرد و به صنعتی تبدیل شود که راه‌حل های کاملی برای مشکلات ارائه می‌دهد .